Op zondag 9 november 2025 werd, in samenwerking met Dialyse Amphia, Maatschappelijk Werk Dialyse en Digna ‘Nierpatiëntenvereniging voor Breda en Omstreken, de jaarlijkse herdenkingsbijeenkomst gehouden in het Kenniscentrum van het Amphia Ziekenhuis.

In deze jaarlijkse bijeenkomst wordt stilgestaan bij de 37 dialyse-patiënten en de zes leden van de Digna, die in het afgelopen jaar (1 september 2024 tot en met 30 september 2025) zijn overleden.

Veel nabestaanden en familieleden hebben gehoor gegeven aan de uitnodiging, zodat de bijeenkomst druk bezocht werd.

Vanaf 12.45 – 13.00 uur werden de mensen ontvangen met koffie en/of thee door de Maatschappelijk werkers van de Dialyseafdeling  Maatschappelijk Werk, Nathalie Kats, Saskia Mittendorf en Babette van Nimwegen.

Digna was met het bestuur en een aantal leden goed vertegenwoordigd. De patiëntenvereniging had o.a. zorggedragen voor de rozen, waarover verderop meer.   

Na het welkomstwoord van Nathalie Kats werd er een mooi gedicht uitgesproken door Babette van Nimwegen.

Daarna was er een muzikaal intermezzo door ‘Metal Band Underdog (Gilze)’, die, anders dan de naam doet vermoeden, een ingetogen versie van “Tears in Heaven” van Eric Clapton ten gehore bracht. Muziek brengt altijd wel een emotionele lading met zich mee en dat was hier ook zeker het geval.

De namen / roos ceremonie was een plechtig moment. Alle overledenen werden door Saskia Mittendorf één voor één bij naam genoemd en bij elke naam werd door een medewerkers of vrijwilliger van de dialyse afdeling een prachtige, door Digna geschonken, witte roos in een vaas geplaatst. De vaas met 43 rozen krijgt na afloop van de herdenking een speciale plaats in de herinneringsruimte van het Amphia Ziekenhuis.

Na deze indrukwekkende ceremonie sprak de Geestelijke verzorger mooie en  aangrijpende woorden over de vele aspecten van rouw en hoe die van persoon tot persoon verschillend beleefd kan worden.

Daarna was het woord aan Rob Tieleman, één van de vrijwilligers op de dialyse afdeling van het Amphia. Hij gaf een mooi beeld van het leven, en het met elkaar meeleven, op de dialyse afdeling. Zijn speech wordt hieronder integraal weergegeven.

‘Mijn naam is Rob Tielemans en ik ben één van de vrijwilligers op de dialyse afdeling van het Amphia.  

De dialyse is een drukke afdeling in het ziekenhuis. Zeker wanneer de patiënten binnenkomen en aangesloten worden: assistenten, verpleegkundigen, artsen, diëtisten, voedingsdeskundige, technische dienst, maatschappelijk werk en dan ook nog een vrijwilliger.

Op de dialyse afdeling op elke kamer 4 patiënten bij elkaar, bijna altijd dezelfde mensen en dat drie per week. Deze patiënten zien elkaar soms vaker dan vrienden of familie.

Een afspraak hoef je niet te maken. De patiënt ligt er toch en waar de verpleegkundige vaak geen tijd voor heeft neemt het Maatschappelijk Werk of de vrijwilliger het over. Een goed gesprek, een spelletje, soms met een traan, maar vaak ook met een lach.

De dialyse is een verhaal van kracht, van volhouden, van hoop ………., maar ook van kwetsbaarheid. Het is bijzonder te zien hoe de patiënten elkaar moed inspreken, samen lachen, samen verdriet hebben en vaak zijn woorden niet eens nodig om elkaar te begrijpen.

De verbondenheid op een kamer is groot, er wordt veel gedeeld en er zijn zorgen om elkaar. Als er iemand te laat is, ontstaat er onrust op de kamer, als iemand ziek wordt, is er de betrokkenheid en als iemand komt te overlijden is er verdriet, iemand van onze dialyse familie is heen gegaan.

De eerste dagen op de dialyse na een overlijden heerst er verslagenheid, verdriet bij medewerkers en patiënten. Op de kamer uit respect een leeg bed, een kaars en een bloem op het tafeltje. Ieder neemt afscheid op z’n eigen manier.

Het is zwaar om te beseffen dat wij vandaag meerdere dierbaren (dialyse patenten en Digna leden) tegelijk herdenken. Het verdriet lijkt vermenigvuldigd, en toch is er in dit gezamenlijke gemis ook verbondenheid.

Wij dragen dit verlies met u samen. Juist in tijden van rouw groeit de kracht van gemeenschap ……….. door stil te staan, door herinneringen te delen, door elkaar te troosten.

Laten wij hen blijven eren door verder te gaan met wat zij belangrijk vonden, respect naar elkaar , genieten van de kleine dingen en elkaar helpen als dat mogelijk is.

Vandaag herdenken we, maar we laten niet los, zij leven voort in ons hart, in onze herinnering en in de verhalen die we vertellen. Laten we hun namen blijven noemen, dan gaat niet verloren wat zij hebben gegeven.’

Na een tweede muzikale bijdrage sprak John Reniers (secretaris) namens Digna Nierpatiëntenvereniging voor Breda en Omstreken het troostrijke gedicht ‘De Mensen van Voorbij’ uit van Hanna Lam.

Het laatste nummer van de muziekgroep was ‘Door de wind’ van Miss Montreal, dat gaat over het verlangen naar vrijheid en het loslaten van het verleden. Het beschrijft het gevoel van vastzitten in een bepaalde situatie en de drang om te ontsnappen. De wind wordt gebruikt als een metafoor voor vrijheid en verandering.

Het slotwoord kwam voor rekening van Nathalie Kats en Babette van Nimwegen. Er werden mooie worden gesproken tot de aanwezigen en allen werden bedankt voor hun komst en inbreng.

Babette eindigde met een emotioneel en inspirerend gedicht. Het was een waardige afsluiting van een mooie en troostrijke bijeenkomst.    

Na afloop werd er met elkaar nog geruime tijd nagepraat en ontvingen de aanwezige nabestaanden van de overleden Digna leden namens de patiëntenvereniging een herinneringskaars met het logo van Digna en begeleidend schrijven.

Wagenberg, 11 november 2025

John Reniers, secretaris Digna